قالب پرشین بلاگ

شاید از مدینه تا خراسان، جاده را طولی نباشد، وقتی قدم به قدم، برادر را در برابر چشمانت می بینی،برای تو که جان را پیش پای عشق، قربانی کرده ای و راه سفر گرفته ای، سفر، وصال است؛

چرا که هر لحظه، شکوفه های معطّر دیدار، در مشام روحت متولّد می شوند....

تا این که طغیان شمشیرهای دشمنی، خونِ همسفرانت را جاری می کند.

سلام بر تو ای بانوی غریب نوازی که هر چند در برهوتِ غربت، خاموش گشته اید، ولی هماره در شبستان قلب ها شمع روشن می کنید!