قالب پرشین بلاگ

آقاجان

نگاهت جای آهوهاست میدانم

دستان پاکت مثل من تنهاست میدانم

آقا دلت درهیچ ظرفی جا نمی گیرد

جای دل تو وسعت دریاست میدانم

پرگشت درقلبهای مرده مردم

همرنگ طوفانی ترین دریاست میدانم

روزگاری آید

که از این خسته تنم باز کنند

ریسمانهایی را

که چوافعی به برم حلقه زده است

روزگاری که کنم کفش رهایی برپا

بنهم سربه بیابان وجود

برسم نزد شقایقهایی

که تمنای محبت سرشان خم کرده است

تندری رابنشینم برپشت

که مرا

برساند لب دریاچه عشق

تاکه باآب صفا،یکرنگی

چشمهاراشویم

طور دیگربه طبعیت نگرم

ودرآن لحظه کنم دست دراز

ابر بالای سرم را بکنم

تابسازم ظرفی

که بگنجدبتمامی درآن

همه دریاچه عشق

ودهم هدیه به انسانهایی

که اسیرند به خودخواهی خویش......

تاکه شاید آن وقت

دل بی رحمتشان شسته شود

وزپس پنجره عشق

درآیینه ماه

رخ جذاب زمین راببینند!

تا حلا به این فکر کردی خدا میتونه مچ تو بگیره ولی همیشه دستو میگیره.

برف بارید وخدا پاکی خود را به زمین هدیه کرد،زمین مغرور شد که سفید است وپاک ........

و خدا با آفتابی، اشتباه زمین را به او گوشزد کرد.

امام صادق علیه السلام فرمودند:

پدرم علیه السلام مرا به سه چیز ادب آموخت و از سه چیز نهی ام فرمود.سه نکته ادب این بود که فرمود:فرزندم!

هرکس با دوست بد بنشیند،سالم نمی ماند وهرکس گفتارش را کنترل نکند،پشیمان می شود،وهرکس به جایگاه های بد وارد شود،مورد بدگمانی قرار می گیرد.

وآن سه چیز که مرا ازآن نهی فرمود:دوستی با کسی که چشم دیدن نعمت کسی را ندارد، وبا کسی که از مصیبت دیگران شاد می شود و باسخن چین.